Mijn avontuur in Madagaskar
Een aantal weken geleden ging ik van Zuid-Afrika naar Madagaskar. Daar ging ik heen voor wat Correctbook meetings, maar zo kon ik tegelijkertijd mijn persoonlijke droom achterna (hieronder meer daarover). Met UNICEF Madagascar en Save The Children had ik oriënterende gesprekken in de hoofdstad Antanarivo.
Met een andere non-profit organisatie, had ik ook een meeting. Niet in de hoofdstad, maar in het zuiden van het land; Port Dauphin/Tolagnaro. Met hen staat een pilot in de steigers voor 150 kinderen. En uiteraard worden dat er bij succes nog meer, want deze organisatie supporten wel 40.000 kinderen. Zij willen hier een onderzoek doen op kleine schaal of de schrijfvaardigheid van de kinderen echt verbetert met Correctbook. Dus een beetje zoals het onderzoek van Edukans.
Op het moment van schrijven is het twee weken geleden dat ik aankwam in Anakao. Een klein vissersdorpje in Madagascar dat vooral te bereiken is per boot. Zoals ik al zei is het nu tijd voor een persoonlijke droom: een zo simpel mogelijk leven in eenzaamheid. Een echte introvert, dat ben ik. Een einzelgänger word ik zelfs wel eens genoemd. Ik hou er wel van: een potje alleen zijn. Geen prikkels. Geen planning. Alleen mijn gedachten en ik. Het leek mij dan ook eens heerlijk om op een plek te verblijven waar gewoon niks is. Anakao is zo'n plek.
Door de onbereikbaarheid zijn er weinig mensen. Er zijn wat bungalow hotels, wat locals en wat vissersboten. That’s it! Er is geen supermarkt en geen bankautomaat. Met een stapel cash, genoeg voor een maand, nam ik de boot. Binnen de kortste keren kom ik erachter dat er twee restaurants zijn op loopafstand. Als vegetariër kan ik van het menu niets bestellen, maar de mensen zijn mega vriendelijk en er is altijd genoeg keuze. Ik kan zelfs via een restaurant wat eten mee laten sturen met hun leveringen die per boot komen. Wat yoghurt en wat energierepen. Heerlijk, mijn lieveling snacks. Ik verblijf in een bungalow op het strand, met enkele bungalows naast mij.
De wereld gaat hier heel langzaam en dat is precies wat ik wilde ervaren. Overdag werk ik aan Correctbook Africa. We zijn nu printers aan het analyseren met wie we willen samenwerken. En voor de rest, niks op de planning! Met niks op de planning en niks te doen, merk ik hoe ik tot rust kom. In mijn bed luister ik naar de geluiden van de zee, waarna ik heerlijk in slaap val. Los van het kleine aantal mensen, zijn beesten er wel in overvloed. Ik laat de beesten altijd in mijn bungalow zitten. In de eerste week had ik wat vaste vrienden: een vlinder in mijn slaapkamer, de salamander in de keuken en de kakkerlak in mijn huiskamer. Nu een week later is het team gewisseld: een duizendpoot in de woonkamer, een kikker in mijn slaapkamer en een slang in mijn tuin. Oef, de duizendpoot moest wel even weg, daar kan je goed ziek van worden als je 'm aanraakt.
Een simpel leven. De mensen zijn hier iedere dag aan het vissen voor de kost. Ik merk dat ik het fijn vind als het leven simpel is. Het houdt mij gegrond en gefocust. Het leven is perfect voor mij op deze manier. Een klein huisje aan de zee en ik ben een gelukkig man. Zo kan ik mij focussen op mijn werk, waarin we onze energie steken om de wereld een stukje mooier willen maken. Hier zit ik dan. Uren turend naar de zee, de vissersboten en de sterren. Mijn gedachten helder. Een simpel leven, het klinkt nogal saai, maar ik vind het reuze spannend.
